दोष थियो निच भ्रमराको

म मान्दिन बैरी, विधि यो धराको

न पुग्ने चुलीमा, कुना कन्दराको

नपुज्ने हरूको, त चढ्दैन क्यारे,

नचढ्ने रे भेटी, कठै ! त्यो वराको

बने देव भन्ने, नठान्नु हजुरले

म जीउँदै छु बन्दी उही पीजराको

नाअऊ तिमी भो म सम्झिन्न कैले,

कसम भो तिमीलाई मेरो धरहराको

लगायौ डढेलो र बस्ती जलायौ,

भयो भस्म क्यारे सपना चराको

गयो चुस्नलाई, भयो सर्वहारा,

थियो दोष थियो निच भ्रमराको